همه ما می‌خواهیم بهترین والدینی باشیم که می‌توانیم برای فرزندانمان باشیم، اما اغلب توصیه‌های متناقضی درباره نحوه تربیت فرزندی با اعتماد به نفس، مهربان و موفق وجود دارد. و هر جنبه‌ای از والدین بودن در طول همه‌گیری پیچیده‌تر و پرمشغله‌تر بوده است. در سرتاسر دوران تربیتی، مهم است که بر روی ایجاد تعادل بین اولویت‌ها، تقلب در مسئولیت‌ها و تلنگری سریع بین نیازهای فرزندان، سایر اعضای خانواده و خودتان تمرکز کنید. دلیل اهمیت خانواده را برای کودک توضیح دهید.
والدین مدرن تمام اینترنت را در اختیار دارند و از هیچ مرجعی پیروی نمی کنند. سخت است که بدانیم به چه کسی یا به چه چیزی اعتماد کنیم. در اینجا، ما در مورد این صحبت خواهیم کرد که چگونه به فرزندتان کمک کنید تا بدون از دست دادن خود به فردی تبدیل شود که واقعاً دوستش دارید. درمان اختلال تکلم در کودکان را در کودکی رفع و درمان کنید.
چگونه یک نوزاد را بخوابانیم
از همان ابتدا، الگوهای خواب نوزادان بسیار متفاوت است. و والدین نیز از نظر نحوه برخورد با شب های منقطع متفاوت هستند.
دو مکتب فکری کلی در مورد نوزادان وجود دارد و بعد از آن ماه‌های اولیه که نیاز به شیر خوردن در شب دارند، می‌خوابند – آرام کردن کودک برای خوابیدن یا نخوابیدن – و بسیاری از والدین خود را متزلزل می‌بینند. کسانی که به آموزش خواب اعتقاد دارند، از جمله بسیاری از متخصصان خواب، استدلال می‌کنند که برای کمک به نوزادان که یاد بگیرند خودشان به خواب بروند و وقتی شب از خواب بیدار می‌شوند، خود را آرام کنند، والدین به آنها کمک می‌کنند مهارت‌های حیاتی برای راحتی و استقلال کسب کنند.
دو تکنیک برای این کار عبارتند از:
انقراض تدریجی، که در آن به نوزادان اجازه داده می شود برای مدت کوتاهی گریه کنند، فواصل تجویز شده در طول چندین شب.
محو شدن زمان خواب، که در آن والدین زمان خواب را با افزایش ۱۵ دقیقه به تاخیر می اندازند تا کودک بیش از پیش خسته شود.
و بسیاری از والدین گزارش می دهند که این استراتژی ها الگوهای خواب فرزندانشان را بهبود می بخشد. اما والدینی نیز وجود دارند که ایده اجازه دادن به یک نوزاد در شب گریه کردن را بی دلیل سخت می دانند.
هر چه تلاش می کنید، به یاد داشته باشید، برخی از نوزادان، مهم نیست که چه کاری انجام می دهید، به طور قابل اعتمادی خواب خوبی ندارند. والدین باید بدانند که کم خوابی چه بلایی سرشان می آورد، سطح عملکردشان و روابطشان چه می کند و نیازهای خواب خودشان را نیز جدی بگیرند. بنابراین، در مواقعی که به آن نیاز دارید، از پزشک اطفال یا یک دوست قابل اعتماد یا یکی از اعضای خانواده کمک بخواهید.
زمان خواب
برای بچه‌های بزرگ‌تر، قوانین مربوط به خواب واضح‌تر است: دستگاه‌ها را خاموش کنید، هنگام خواب با صدای بلند بخوانید و تشریفاتی بسازید که به بچه‌های کوچک کمک می‌کند آرام شوند و به خواب بروند. ایجاد برنامه‌های منظم قبل از خواب و الگوهای خواب ثابت حتی با بزرگ‌تر شدن کودکان مهم‌تر خواهد بود و انتظار می‌رود در ساعات مدرسه بیدار و هوشیار باشند. خواب کافی به طور منظم و آمدن به مدرسه با استراحت کافی به عملکرد تحصیلی کودکان دبستانی و همچنین رفتار اجتماعی آنها کمک می کند. دور نگه داشتن صفحه نمایش از اتاق خواب (و در ساعات قبل از خواب خاموش) با رشد کودکان اهمیت بیشتری پیدا می کند – و این عادت بدی برای بزرگسالان نیز نیست. حتی زمانی که آموزش از راه دور در طول همه گیری همه گیر انجام شد، منظم نگه داشتن برنامه خواب کودکان به آنها کمک کرد تا در مسیر خود باقی بمانند.
همانطور که کودک شما به سن نوجوانی می رسد، ساعت بدن او به گونه ای تغییر می کند که “برنامه ریزی” شده است تا دیرتر بیدار بماند و دیرتر بخوابد، اغلب درست زمانی که مدارس خواستار شروع زودهنگام هستند. باز هم، “بهداشت خواب” خوب خانواده، به ویژه در اطراف صفحه نمایش هنگام خواب، در اتاق خواب، و حتی در رختخواب، می تواند به نوجوانان کمک کند که ارتباط خود را قطع کنند و به خواب مورد نیاز خود برسند. با جدی گرفتن خواب، به عنوان یکی از اجزای حیاتی سلامت و شادی، والدین پیام مهمی را برای کودکان در هر سنی ارسال می کنند.
فرزندپروری در زمان کووید
این زمان مضطرب برای پدر و مادر شدن است. شما به کودکان کمک می کنید تا در دنیایی همه گیر حرکت کنند که در آن اطلاعات جدید – گاهی ترسناک، گاهی گیج کننده – باید به طور منظم جذب شوند و به آنها واکنش نشان دهند. ممکن است به یک کودک مضطرب کمک کنید تا ترس از بیرون رفتن به دنیا را کنترل کند، یا سعی کنید پروتکل های ایمنی را با کودکی که فقط مشتاق اعلام “پایان” همه گیری است، اجرا کنید. ممکن است با فشارهای اقتصادی، نگرانی در مورد اعضای آسیب پذیر خانواده یا غم و اندوه برای افرادی که از دست داده اند، دست و پنجه نرم کنید. و بسیاری از تصمیمات روزمره والدینی سنگین تر و ترسناک تر شده اند. نمی توان خیلی وقت ها گفت: درک کنید که در شرایط بسیار سختی زندگی می کنید – و پدر و مادر هستید – و تا آنجا که ممکن است، مراقب خود باشید.
اگر مضطرب هستید، اگر افسرده هستید، اگر عصبانی هستید، در مورد راهبردهای مقابله ای که به شما کمک می کند فکر کنید و در صورت نیاز به دنبال کمک اضافی باشید، از طرف شریک زندگی خود، اگر دارید، از دوستان نزدیک و خانواده، جامعه معنوی، از پزشک ، از یک متخصص سلامت روان. بدانید که والدین با مجموعه‌ای از «تکالیف» دشوار – و گاهی غیرممکن – مواجه شده‌اند. آنها باید مراقب خود نیز باشند.
